José Notenboom

Geen feestje vandaag. Zelfs geen bescheiden herdenkingsbijeenkomst. De 130^ste geboortedag van architect Jacques Hurks bestond – vanwege corona – uit niet meer dan het aansteken van een kaarsje bij een geïmproviseerd monumentje.

Vandaag is de honderdste coronadag en het leven begint weer voorzichtig zijn gewone gang te gaan. Links en rechts halen oldskool criminelen opgelucht adem. Simpelweg een ruitje intikken was toch lastig, toen we nog veel thuis waren. En voor de zakkenroller viel er ook geen droog brood te verdienen, omdat iedereen gevraagd werd per pin te betalen.

Maar ondertussen hebben hele hordes van deze ‘kleine zelfstandigen’ ontdekt dat ook zij vanuit thuis kunnen werken. Met een beetje handigheid knutselen ze een oplichtingsmail in elkaar, kapen ergens een adressenbestand weg en gaan vervolgens zitten wachten tot de digitale kassa rinkelt. Een kwestie van ‘meebewegen met de markt’…

Je zult maar contentschrijver zijn in coronatijd. Je baas of opdrachtgever heeft bedacht dat dit een goede periode is om van zich te laten horen, dus je mag zijn achterban gaan bestoken met wekelijkse nieuwsbrieven. In het begin is er vast geen vuiltje aan de lucht. Je bent immers lekker bezig; iets wat niet iedereen kan zeggen in deze onzekere tijd. Maar na een paar weken begin je – wegens gebrek aan nieuws – onzin uit te kramen. Want daar word je voor betaald. Maar of het ook voldoening geeft?
Hoe gaan we onze werkverschaffers er subtiel op wijzen dat al die goedbedoelde mailboxvulling geen reclame is voor hun zaak, maar juist een hoop irritatie oproept bij hun potentiële nieuwe klant?

Vanwege de coronacrisis werd een groot deel van mijn werkafspraken uitgesteld. Maar ik heb niet stilgezeten. De afgelopen maanden heb ik weer wat nieuwe vaardigheden aan mijn cv kunnen toevoegen. Met het schilderwerk dat ik binnenshuis heb gedaan, heb ik nieuwe kluservaring opgedaan. Maar liefst zeven mini-vruchtjes aan mijn jonge appelboompje geven mij het gevoel dat ik een fruitkweker-in-de-dop ben. En deze week ben ik ook nog eens als onbezoldigd lid toegetreden tot de jury voor de zangwedstrijd van tuinvogels!

Wat Mark Rutte het ‘nieuwe normaal’ noemde, werd door Gerdi Verbeet het ‘tijdelijke abnormaal’ genoemd. En gelijk heeft ze. Een positieve insteek is hard nodig, want nu de klusjes in huis gedaan zijn, alle puzzels gelegd en iedereen vierkante ogen heeft van het films kijken, slaat de verveling genadeloos toe. En mensen die zich vervelen, gaan zeuren. De eerste zwartepietendiscussies zijn alweer gesignaleerd. In mei!

Gelukkig komt er weer leven in de brouwerij. Scholen starten voorzichtig op en de horeca is druk met passen en meten voor de nieuwe terrasopstellingen, maar naarmate we meer vrijheid krijgen, lijkt het moeilijker de goede voornemens vol te houden. Ook gemerkt dat anderhalve meter veel kleiner is dan twee maanden geleden?