José Notenboom

Met een knipoog naar de beroemde Parijse brug over de Seine openden we de tweede tentoonstelling in onze nieuwe galerie Pont des Arts. Het werd een combinatie tussen fotografie en poëzie: StadsNomaden is een samenwerking tussen voormalig stadsdichter Leo Lotterman en stadsfotograaf Aad Meijer. Met een frisse blik beschouwen ze bekende plekken in Roosendaal waar je doorgaans achteloos aan voorbijgaat. Deze zomer te bezoeken op zondagmiddag vanaf 14 uur.

Galerie Pont des Arts is gevestigd in de Roosendaalse Brugstraat 54a. We tonen er exposities met een kunstzinnig of maatschappelijk karakter. Ook een keer exposeren? Mail naar st.pontdesarts@gmail.com, want de ruimte is te huur.

Ik stam nog uit de tijd dat we – naast de kerkelijke feestdagen – alleen Vaderdag, Moederdag en dierendag kenden. Tegenwoordig kun je het zo gek niet verzinnen of er is wel een dag voor. De overdaad is zo groot, dat alles of iedereen die in het zonnetje gezet wordt, overschaduwd wordt door iets of iemand anders die óók een bijzondere vermelding verdient.

Vandaag is het Wereldwaterdag. Wat mij betreft een dag waarvoor de aandacht níet ondergesneeuwd mag geraken.

Het kan niemand ontgaan zijn dat het slecht gaat met ons klimaat. Dat ik al jaren bijzonder zuinig omga met ons drinkwater helpt daar niet aan. Maar wat als we vanaf nu allemaal ons steentje bijdragen?

Denk even goed na, voordat je de kraan opendraait. Ons water is niet duur, maar wel heel kostbaar.

Na een maandenlange coronasluiting heropenden de kappers vandaag hun deuren. Bij menig haarknipper stond de telefoon de afgelopen dagen roodgloeiend. En waar de klanten niet stonden te trappelen, nam de barbier zelf de telefoon en belde zijn ‘trouwe’ klanten om hen te verleiden een afspraak te maken. Sommigen waren zelfs zó blij hun klanten weer te mogen verwelkomen, dat ze al voor dag en dauw stonden te knippen.

Iedereen geniet er toch van zich zo nu en dan in de kappersstoel onder handen te laten nemen? Nou nee, ik dus niet. Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet veel geef om uiterlijk vertoon. Ook het oeverloos gezwam over koetjes en kalfjes is niet aan mij besteed en gefriemel aan mijn hoofd al helemaal niet. En ja, mijn kapper weet dat ook. Als ik moet kiezen, zit ik liever voor een zinvolle behandeling in de stoel van de tandarts, dan voor de luxe in die van de figaro. Hij liet van schrik bijna zijn schaar vallen toen ik hem dat, jaren geleden, in een recalcitrante bui toevertrouwde en keek me ongelovig aan. Maar ja, het is niet anders.

Alleen jammer dat de rekening van de tandarts meestal iets hoger uitvalt…

Op de grens van twee jaren kijken we altijd even terug en vooruit.
Over het afgelopen jaar kunnen we kort zijn: corona bracht veel angst, onzekerheid en verdriet. Het nieuwe jaar lijkt dus alleen maar beter te kunnen worden.
We kijken reikhalzend uit naar betere tijden. Kom maar op met dat nieuwe jaar!

Met zo’n spraakmakend jaar achter de rug
blik ik graag nog even terug
Na discussies over de kleur van de knecht
is ook over vuurwerk het laatste nog niet gezegd
Maar een virus dat de wereld beheerst
trof ons toch nog wel het zeerst

De komende kerst lijkt ook een struikelblok
Ineens is iedereen in shock
We zitten oeverloos te emmeren
over regels die het kerstdiner belemmeren
Zelfs zij die de voorbije jaren zaten te klagen
over verplichtingen tijdens de feestdagen
krijgen nu last van familie-blues
en verlangen naar gourmet en ragouts

Laten we het eens zien als een kans
Dit jaar geen gevulde kalkoen of gans
maar een weekend dat je heus
invult naar je eigen keus
met een winterwandeling, al of niet met hond,
hoofd in de wolken, voeten op de grond

Daarna zonder gedwongen bezoek
neerploffen op de bank met een mooi boek
Drankje binnen bereik, telefoon op ‘stil’
Muziekje aan dat je zélf graag horen wil
De hele dag op je gemak
en dat gewoon in joggingpak!